Bleiberg (Plombières) – Literatur (littérature)
Leo Wintgens, in : De Balaade van de Moresender Brök, 2004, S.19
IV: Moresent – Moresnet
“Jeväles!” zaat der Äzel, än loot di ander néét lans.
Onder ene aue Boom és joot schule.
(Folksmoont)
Di janse Braaf va onder di Brök
(dat wät ezö jezaat … )
Moresent, Moris-mahil of meschiin och -manil …
Hau hééj a-jene Moor ene Brunge zii Huus jebot é-jen Dél?
Wää zät dat vöör en Woret? Kérek, Schriiveschhuus än Schmét,
di tsééje, hééj woor e Tsäntrom, wue jénge vööl va wét.
Der Jlans van de Moresender Kastiele, dä és at lang verbééj:
Schymper hat lang utjeschpokt, op Nöj-Olsbrech waade ze hééj.
Dat wät now jüs nöj opjebot, der Toen än noch jät draa,
da makt et Bempt wérm Konkerräns, wi anno dazumal;
dän David, ob-ene Bamesch aa, dat wééte ale Lüj,
és vöör joot hondert Joor jebot, dat és en Burech va hüj
Der David woor koom väedech, du schpande der Prüüss di Brök,
zing Héére trooke dröver – än mosten-och wérm trök.
Dat ales wééte di Äzele déép onder dä Viadük.
‘Ech wééd-et va Uuruupaa … ” röpt jraam der Héngs Leduc,
“Ijoo, Äzele hant e Jedächnes, döön makt jéng Tsiidong jät wiis,
väär I-Oos wééte ales, wi et woor än wi et now és:
De Mitsch loop döks ud-en Hoof der Hächterböjsch erop
no Mayesch a-jene Bamesch jans oove ob-ene Kop.
Do wonde hööre Vrönt, Kom-Adam hoosch der Bier,
dä roek än huet zii Liibsche än jronsdene mär köt: Hier!
Wäa dat Moresender Amerölsche néét kan of wélt verschtuue,
däm köne väär Äzele mär zaare: Do kan jénge jät draa duue!”
Ech vueden-em noch jät Beschüte, aate derbaater, é-jene Schääm,
du pétschde da Lusch mét de Owe, du woet dä Äzel intiim:
“Do han éch verläa jehuet, ijaa, wi di hééj van da Trööteklup
di mosten-e Konsärt juue schpääle, ezö aaf woore wi ene Schlup.
Di koste waal noch blooze, ija, dat woor hön Vrowens ijaal,
mär dat ze vöör haue vrämt te juue, dat woet höön waal fataal … “
Der Äzel nékdene mét der Kop, e joof di Vrolüj Rääet,
e jong zii Liiblingswifke noo, éch zooch, wi häe höm bääet,
mär e schnufde och noch op dat andert aa: Dä Jriis, dä woor noch fit.
Jewés daat dä an di Bloosmuzik, än a wat e andesch noch wét:
Wi vrööjer, hééj onder-jen Brök, och Katsemuzik woet jemakt;
dat hüj Va(n)schtoevenslieter klénge pifpafpuf, dat et krakt.
Mét schrabe än mét dabe wät do och jekréteziet,
wat é-jen Dörp, wi et da ezö jéét, déks adens ales pasiet.
Än platdütsch Téaater schpääle ze én dä finge nöje Zaal,
et és dék öschte Kwalitäät, dat wééte ze överaal.
E Moresent zaare ze Ai of Au, do dénkt jénge dröver noo.
Mär däm, dä döön ezö piizaake déét, paas op, däm jéét et schroo!
De Äzele lustere ömer mét, ze wééte va Natuur:
Wat me éns réchtech hat jehuuet – lustert, dat es wuer –
dat jéét melääve néét mie drut, dat blit vöör ömer hange
é Jéés än Ziel. Dovöör, loot väär os och néét vange,
va vrämde Ratevänger, di flööte va Ost of va Wäst.
Blit, wat der zöt, da zöt der, wat ver ömer zöönt jewäst.
Cfr. de twai Lieter ob en Single va Albert Michiels, Moresent,
vöör de 25 Joor van de Jröön Drajooner, 1982.